Teoria siły stanowi w Taekwon-do podstawę poprawności wykonywania technik. Uczy, jak w oparci o właściwości motoryczne i budowę somatyczną uzyskać maksymalną siłę wykonywanego ruchu (techniki). Pozwala ćwiczącym wykorzystać potencjalne możliwości zgodnie z zasadami biomechaniki, fizjologii i psychologii.

Teoria siły składa się z 6 elementów, które decydują o jakości techniki:

1. Siła reakcji Zgodnie z III zasadą dynamiki Newtona każdej działającej sile przeciwdziała siła takiej samej wartości, lecz przeciwnie skierowana. Im mniejsza jest powierzchnia wykonująca uderzenie, tym skuteczność techniki jest większa. Siła akcji skoncentrowana jest na niewielkiej powierzchni atakującej lub blokującej kończyny wykonującego technikę, a siła reakcji rozkłada się na całe jego ciało znajdujące się w odpowiedniej do danej techniki pozycji i równowadze. Powoduje to rozbicie deski, obrażenia ciała przeciwnika bez wywołania podobnego efektu na atakującym.
2. Szybkość Szybkość jest czynnikiem decydującym o ostatecznej sile uderzenia. Jest to zdolność do wykonywania ruchów w jak najmniejszych przedziałach czasu. Składają się na nią: czas reakcji, czas pojedynczego ruchu oraz częstotliwość ruchów. Szybkość zależy od: - czynników zewnętrznych (warunki otoczenia) - wrodzonych predyspozycji - stanu wytrenowania (poziom opanowania techniki, siła mięśni, poziom gibkości, wytrzymałość) - stanu psychicznego (siła woli, motywacja, stan emocjonalny) Ważne jest umiejętne unikanie zbędnych napięć mięśni i angażowanie odpowiednich mięśni dla danego ruchu. Czas trwania prawidłowo wykonanej techniki (przez zaawansowanego zawodnika) jest krótszy od czasu reakcji na nią. Ciosu, który nie jest sygnalizowany nie można zablokować.
3. Masa II zasada dynamiki Newtona mówi, że siła jest iloczynem masy i przyśpieszenia (F= m x a). Maksymalną siłę można uzyskać zwiększając masę mięśni lub przyśpieszając wykonanie ruchu. Generał Choi Hong Hi opracował specyficzny model wykonania techniki, charakterystyczny dla Taekwon-do wykorzystanie sprężystości kolan (obniżenie środka ciężkości, co zapewnia wzrost siły) tzw. fala włączenie rotacyjnego ruchu bioder
4. Koncentracja Odnosi się ona do kilku elementów: skupienie całej siły techniki na jak najmniejszej powierzchni udział w ruchu właściwych grup mięśniowych, odpowiednie napinanie i rozluźnianie mięśni koncentracja ciosu na wrażliwym punkcie ciała użycie odpowiedniej powierzchni uderzającej skupienie umysłu w trakcie wykonania techniki
5. Równowaga Podstawowym warunkiem prawidłowego wykonania techniki jest zachowanie równowagi. Może być ona dynamiczna (w czasie przemieszczania się, zwrotów, wyskoków) lub statyczna (przyjęcie pozycji). Pionowy rzut środka ciężkości ciała musi znajdować się w obrębie obszaru podporu. Utrzymanie i odzyskanie równowagi umożliwia odpowiednie wykorzystanie sprężynowania kolan.
6. Kontrola oddechu Bardzo ważne jest prawidłowe oddychanie. Każdą technikę wykonuje się z głośnym wydechem. Nagły i silny wydech napina mięśnie, zwiększa szybkość i siłę ruchu, któremu towarzyszy. Wykonując technikę należy łączyć wydech z fazą napięcia mięśni kończącą ruch. Wydech powinien być wykonywany ustami.